بررسی رابطه ی بین تعالی معنوی و تاب آوری در دانشجویان دانشگاه

بررسی رابطه ی بین تعالی معنوی و تاب آوری در دانشجویان دانشگاه

چکیده

تعالی معنوی را می توان تجلی درونی‌دین داری محسوب نمود. (پایدمونت، 2004) در دهه های اخیر با اوج‌‌گیری پژوهش های حوزه روانشناسی دین، توجه به پیامدهای تعالی معنوی، فزونی یافته است. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط ابعاد تعالی معنوی با تاب آوری بود. نمونه پژوهش شامل 270 دانشجوی کارشناسی روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان بودند. برای اندازه گیری تعالی معنوی از مقیاس تعالی معنوی ساخته‌ی پایدمونت (1999) استفاده شد. این مقیاس شامل 24 گویه و متشکل از 3 عامل وحدت، کامروایی معنوی و پیوند معنوی بود. جهت سنجش تاب آوری از مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسن (2003؛ اقتباس از جوکار 1386) استفاده شد. به منظور سنجش پایایی ابزارها از ضریب آلفای کرونباخ و باز آزمایی و برای تعیین روایی از روش تحلیل عوامل استفاده شد. نتایج ضرایب همبستگی بین عوامل و نمره کل مقیاس تعالی معنوی با مقیاس تاب آوری، بیانگر ارتباط معنی دار تعالی معنوی با تاب آوری بود. نتایج حاصل از رگرسیون همزمان تاب، آوری روی عوامل تعالی معنوی، نشان داد که عامل پیوند معنوی و وحدت معنوی پیش بینی کننده های معنی دار تاب آوری بودند. نتایج حاصل بیانگر نقش معنویت در افزایش ظرفیت تاب آوری افراد بود.
کلیدواژگان

تعالی معنوی؛ کامروایی معنوی؛ پیوند معنوی؛ وحدت و تاب آوری 

در مورد تاب آوری چه می دانید

در مورئ تاب آوری چه می دانید
- تاب آوری
انسانها در برابر شرایط نامساعد،  خطرها و ناملایمات معمولاً احساس بی پناهی می کنند و در بسیاری مواقع نیز سعی  می کنند  که در برابر خطرها و موقعیت ناگوار تحمل نمایند و نتایج غیر منتظره ای به دست می آورند. توانایی اجرای این «جادوی رایج »[1] (ماستن [2]،  2001) اغلب در حوزه علوم اجتماعی به عنوان انعطاف پذیری یا «تاب آوری»[3] نام دارد. تاب آوری در علوم اجتماعی به عنوان «فرایند کش کسانی و واکنش در مقابل ناملایمات» فرض می شود(هانتر[4]،  2001).
کانر (2006)  تاب آوری را به عنوان روشی برای اندازه گیری توانایی فرد در مقابله با عوامل استرس زا و عواملی که سلامت روان فرد را تهدید می کند، تعریف کرده است.
 افراد تاب آور دارای رفتارای خود شکنانه نیستند. از نظر عاطفی آرام بوده و توانایی مقابله با شرایط ناگوار را دارند. بونا (2004)  راه های بدست آوردن تاب آوری را داشتن سرسختی،  خود افزایی،  مقابله سرکوبگرایانه،  داشتن خلق و خو و احساسات مثبت می داند.
برای درک تفاسیر و روش های مرتبط با تاب آوری،  ممکن است به تمایز بین احتمال خطر و مصادیق تاب آوری نیاز داشته باشیم. در سه دهه اخیر تحقیق کاملی در این خصوص انجام و نمونه های تاب آوری جمع آوری شده است (گارمزی،  نوچترلین[5]، 1972 ،لاتر ، 2003).
 تاب آوری به عنوان قدرت یا توانایی برگشتن به زندگی اولیه و شروع وضعیت جدید از طریق کاهش فشار عصبی یا تحریف آن و جایگزینی نشاط  تعریف می گردد. تاب آوری همچنین به عنوان توانایی بهبود بیماری افسردگی یا مسائلی از این دست نیز فهمیده می شود (وبستر[6]،  1995)
تاب آوری مهارتی مناسب است برای پشت سرگذاشتن مشکلات زندگی حتی وقتی که شرایط نامطلوب و سخت وجود دارد،  مثل اینکه شخص یک طناب قابل رتجاع [7] را دور مشکلات بسته که به فرد کمک    می کند وقتی اوضاع بد شد آنها را به عقب بکشد و به آنها به چشم انسانها بنگرد(فولر[8]،1998).
تاب آوری به توانایی یک انسان گفته می شود که به طور موفقیت آمیز شرایط نامطلوب را پشت سرگذارده وبا آنها تطابق می یابد و علیرغم مواجهه با مشکلات زندگی به قابلیت تحصیلی و هیجانی و اجتماعی دست می یابد (دیویس [9]،  1999).
 مفهوم تاب آوری طی تحقیقات 3 دهه گذشته علوم اجتماعی به مثابه یک پدیده چند بعدی شناخته شده است که در بافت های مختلف اجتماعی و درونی متفاوت هستند(کانر و دیویدسون[10]، 2003).
در تحقیقات گذشته تاب آوری بر متغیرهایی مثل توانایی بیمار،  پنهان سازی احتمال خطر و عوامل آسیب پذیر تاکید شده است(لاتر،2003).
بر طبق مدل های ارائه شده از سوی اورال، آتروس و پاولسن[11]، 2006) سه حوزه عملکردی برای تاب آوری تعریف و بر آنها تمرکز شده است.
1. تاب آوری به عنوان یک ویژگی شخصیتی یا توانایی پیش بینی افراد در مقابل تاثیرات منفی ناملایمات و احتمال خطر فرض می شود.
2. یک وضعیت روحی مثبت یا سلامت روانی(مثل درک مثبت،  خود پنداری،  پیشرفت تحصیلی موفقیت در وظایف و. ..) یا فقدان بیماری روحی روانی علیرغم وجود یا احتمال خطر تعریف می گردد.
3. یک فرایند پویا که بر کنش بین متغیرهای فردی و پیرامونی تاثیر گذاشته و در طول زمان تغییر می کند.  این تعریف به دلیل چهارچوب فراگیر و تلفیق ویژگی های فردی با محیطی ایجاد تاب آوری بیش از تعاریف قبلی مورد توجه است.
تاب آوری به عنوان یکی از سازه های اصلی شخصیت برای فهم انگیزش،  هیجان و رفتار مفهوم سازی شده است (بلاک [12]،  2002). ورنر و اسمیت[13] (1992)  خودتاب آوری را سازوکار ذاتی خود اصلاح گری انسان می دانند. افزون بر آن به باور ورنر(1997)  تاب آوری  صرف نظر از خطرات تهدید کننده،  عاملی بالقوه در همه افراد برای تغییر است. بلاک (2002) بر این باور است که خود تاب آوری توانایی سازگاری سطح کنترل بر حسب شرایط محیطی می باشد(لتزرینگ ،  بلاک و فوندر[14]،2005)
تاب آوری ویژگی یا خصلتی نیست که برخی دارای آن باشند و برخی آنرا نداشته باشند،  به بیان  دقیق تر،  تاب آوری بیانگر تعاملی بین انسان و محیط است.  تاب آوری اشاره به ایستادگی در برابر خطر دارد اما یک پدیده تدریجی است و انباشت خطر می تواند حتی تاب آورترین افراد را نیز مغلوب سازد. راتر خاطر نشان می کند که تاب آوری نوعی تعامل با عامل خطر است یعنی ماهیتی رو به رشد دارد که از بیولوژی و تجارب اولیه زندگی منشاء می گیرد و عوامل محافظتی می توانند از طریق شیوه های مختلف در مراحل متفاوت رشد،  عمل کنند.  به عنوان مثال مراقبت های والدین در کودکی قویاً محافظت کننده است،  اما در نوجوانی یک چنین مراقبتی ممکن است مانع رشد سالم شود(راتر،1992).
تاب آوری آشکارا چیزی بیشتر از یک برآمد است. ورنر[15] و اسمیت [16] تاب آوری را «سازو کار ذاتی خود اصلاح گری بشر» می دانند و معتقدند « آنهایی که تاب آور هستند،  انعطاف پذیر هستند،  این افراد نه شکست ناپذیرند[17] و نه مصون[18] »
 هسته مرکزی سازه خودتاب آوری  را  این پیش فرض تشکیل می دهد که «فطرتی زیست شناختی» برای رشد و کمال در هر انسان وجود دارد (برای نمونه طبیعت خود ـ اصلاح گری ارگانیسم انسانی) که بطور طبیعی و در شرایط معین محیطی می تواند آشکار شود (ورنر،1997). 

مردان کوچک نیاز به کمک دارند

مردان کوچک نیاز به کمک دارند
اینکه پسر شما یک موهبت شود یا مایه دردسر، ۷۰ درصد به پدر و مادرش بستگى دارد و نحوه رفتار آن ها با کودک و تنها ۳۰ درصد مربوط به شانس و اقبال و بخت است! اگر مى خواهید عدد ۷۰ درصد را حداقل به ۹۹ درصد برسانید قدم به قدم ۱۴ قدم زیر را بخوانید.
۱- با پسرتان دوست باشید. به او بگویید هر وقت مشکلى برایش پیش مى آید به سراغ شما بیاید و به او اطمینان دهید که شما هم قبل از هر قضاوتى به حرف هایش گوش مى کنید و سپس به او کمک مى کنید. به او بگویید که براى همیشه پسر شما خواهد بود، چه رییس جمهور شود، چه کارگر، چه فقیر و چه ثروتمند.
۲- پسرتان را در معرض شرایط سخت مختلف زندگى قرار دهید. بگذارید با دوستانش به سفرهاى کوتاه برود و علایقش را دنبال کند، اجازه دهید خودش باشد. او را تحت فشار نگذارید، شکیبا باشید، تنها چیزى که او نیاز دارد زمان است و تنها شما هستید که مى توانید این فرصت را به او بدهید.
۳- به پسرتان اجازه دهید خودش راهش را انتخاب کند. به پسرتان فشار نیاورید که کار و حرفه شما را دنبال کند و به خودتان وابسته اش نکنید، بگذارید مدتى از شما دور شود و کارهاى مختلف را امتحان کند، سپس بگذارید راهش را خودش انتخاب کند.
۴- از پسرتان یک قهرمان بسازید. پسر شما همچون الماس نتراشیده است، با صبر و استقامت، رفتارهاى ناهنجار و خشونت آمیزش را از بین ببرید. تنها پدر و مادر هستند که مى توانند از پسرشان یک قهرمان بسازند یا او را به زمین بکوبند. گاه گاهى از پسرتان به عنوان یک قهرمان یاد کنید، چه در زمینه درسى، ورزشى و چه در کارهاى روزمره.
۵- پسرتان را به خواندن کتاب تشویق کنید. بکوشید کتاب خواندن برایش عادت شود، این کار را از کودکى به او آموزش دهید.
۶- با افراد خوب و منطقى نشست و برخاست کنید. به خاطر داشته باشید که نمى توانید بستگان تان را انتخاب کنید اما انتخاب دوستان تان در دست و اختیار شماست. نیازى نیست دوستان زیادى داشته باشید، بهتر است در انتخاب همان چند دوست دقت بیشترى کنید.
۷- اشتباهات پسرتان را ببخشید. بیشتر پدرها دوست دارند پسرشان کار آن ها را ادامه دهد. اما پسرها هرگز نمى فهمند که سهم آن ها در این فداکارى چیست. مراقبش باشید اما نظرتان را بر او تحمیل نکنید. چنان چه مرتب از او بخواهید که فقط خواسته هاى شما را برآورده کند به جز انزواطلبى چیزى عایدش نمى شود، اجازه دهید اشتباه کند و از اشتباهاتش درس بگیرد.
۸- وقت بیشترى براى پسرتان بگذارید. پدران و گاه مادران بیشتر وقت شان را صرف کار و پول درآوردن و وظایفشان نسبت به اعضاى خانواده مى شود. اما گاهى لازم است به حرف هاى پسرتان گوش بدهید. اجازه دهید هر چه در قلبش هست به شما بگوید. کمتر حرف بزنید و بیشتر گوش بدهید. مجبور نیستید مدرک دانشگاهى داشته باشید، مجبور نیستید تئورى نسبیت اینشتین را بدانید. شما فقط به قلبى پر از محبت نیاز دارید.
۹- از پسرتان در برابر دیگران انتقاد نکنید. جر و بحث، کتک زدن و فریاد کشیدن سبب مى شود پسرتان احساس حقارت و ضعف کند. چنان چه احساس کردید از دست او عصبانى هستید، خودتان را کنترل کنید. از همه مهم تر، بار خواسته هاى غیرواقعى خودتان را روى دوش او نگذارید. بچه ها دوست دارند بیش از آن که مورد انتقاد قرار بگیرند، الگو و نمونه باشند.
۱۰- پسرتان را مسوولیت پذیر بار آورید. از همان کودکى مسوولیت هاى کوچکى مانند مرتب کردن اتاقش و اسباب بازى هایش را به او واگذار کنید. به او بیاموزید از انجام کارهایى که به او محول شده خجالت نکشد! به عقیده روان شناسان از زمان تولد تا ۸ سالگى (صدماه اول) باید ۵ کار را فرا گرفته باشد: ۱- محبت کردن ۲- نظم و انضباط ۳- احترام گذاشتن ۴- مسایل ساده دینى ۵- حس سازگارى. از ۸ سالگى به بعد (صدماه دوم) است که باید معناى پول و ارزش آن را به او آموزش دهید. پس از ۱۶ سالگى بیشتر این آموزش ها کم رنگ تر خواهند بود.
۱۱- به پسرتان یاد بدهید شکست را بپذیرد. به او یاد بدهید که چه در پیروزى و چه در شکست مودب و مهربان باشد. به او بگویید که همیشه پیروزى مهم نیست بلکه جرأت شرکت در مسابقه هم اهمیت دارد.
۱۲- پسرتان را لوس بار نیاورید. مراقبت هاى بیش از حد ممکن است مانع از این شود که او خود تجربه به دست آورد و نسبت به شرایط پیرامونش بینش صحیحى داشته باشد. اجازه بدهید پسرتان مستقل شود. دوست دارید تمام چیزهاى خوب دنیا را به پسرتان بدهید اما گاهى وقت ها نمى توانید. به خاطر بسپارید که بعضى مواقع از کلمه «نه» هم استفاده کنید.
۱۳- پسرتان را با دیگران مقایسه نکنید. بدانید هر پسرى استعدادهاى نهفته اى دارد که شاید دیگرى نداشته باشد، با این مقایسه کردن ها سبب مى شوید پسرتان اعتماد به نفسش را از دست بدهد.
۱۴- خودتان را به جاى پسرتان بگذارید. هرگز از پسرتان انتظار قدردانى نداشته باشید و در صورتى که پسرتان از شما تشکر کرد رفتارى دوستانه با او داشته باشید.
کلام آخر، موقعیت وشرایط پسرتان را با ربع قرن پیش و جوانى خودتان مقایسه نکنید، همه چیز تغییر کرده است. در مقابل رفتارهاى پسرتان صبور باشید. او خیلى باهوش تر و عاقل تر از آن چیزى است که شما فکر مى کنید. بهتر است منصف باشید و خودتان را جاى پسرتان بگذارید و بفهمید نیازها و احساسات او با شما خیلى فرق دارد. بدون این که منتظر جوابى از طرف او باشید نیازهایش را برآورده کنید.

جوان ش2284 - نفیسه سلطانی

تقویت حواس پنجگانه در نوزاد

تقویت حواس پنجگانه در نوزاد
نوزادان از ابتدای تولد معنی محبت و توجه دیگران را می فهمند. اگر کسی آنها را در آغوش بگیرد ساکت می شوند. اگر به نوزاد توجه و محبت شود یاد می گیرد که همه چیز را دوست داشته باشد.نوزاد را در زمانهایی که بیدار است در آغوش بگیرید.
با نوزاد حرف بزنید این کار برای او بسیار لذت بخش است.
به چشم های کودکتان نگاه کنید و به نوازشش بپردازید مراقب چیزهایی که نوزاد را ناراحت می کند باشید. هرگز نوزاد را دعوا نکنید (چهره بداخلاق به خود نگیرید)، زیرا نوزاد با ارتباط گرم و صمیمی بهتر رشد می کند.

* تقویت حس شنوایی
هرکاری را که انجام می دهید با صدای بلند برای او بیان کنید:
نوزادان از شنیدن نواهای آرام نظیر لالایی و موسیقی لذت می برند و با آن به خواب راحت فرو می روند.
لحظه هایی که نوزاد بیدار است و او را تنها می گذارید از این مسأله غافل نباشید مراقب صداهای ناخوشایندی که موجب ترس و وحشت او می شود، باشید و اسباب بازیهای صدا دار در اختیار او بگذارید.

* تقویت حس بینایی
در اطراف نوزاد اشیای زیادی برای دیدن بگذارید.
برای گهواره یا تخت او آویزه های گوناگونی تدارک ببینید تا او با رنگهای مختلف آشنا شده، خو بگیرد.
رختخواب و لباسهای او را از پارچه هایی با رنگهای شاد درست کنید.

* تقویت حس لامسه
تمام بدن نوزاد را هر روز به آرامی ماساژ بدهید و نوازش کنید. نوزاد را قنداق نکنید چون او از طریق دست و پا زدن و حرکت کردن فعالیت می کند در نتیجه قنداق سبب عدم فعالیت او می شود و حس لامسه اش را دچار مشکل خواهد کرد. نوزادی که نتواند خوب حرکت کند مراحل دیگر رشد را هم به سختی می گذراند.

* با نوزاد بازی کنید
نوزاد از اینکه با او بازی کنید لذت می برد.
تقلید صداهای مختلف، تغییر دادن چهره، حرف زدن و حرکت دادن او از انواع بازیهایی است که نوزاد دوست دارد.
در تهیه اسباب بازی هم به نکته های زیر توجه کنید:
- اسباب بازیهایی تهیه کنید که شکستنی نباشد.
- اسباب بازیها خیلی ریز و کوچک نباشد.
- اسباب بازیها را هر چند وقت یک بار بشویید.

* به سایر نیازهای نوزاد توجه کنید
در مورد بیماریهای نوزاد به ویژه زردی نوزادان با پزشک یا کارکنان مراکز بهداشتی درمانی مشاوره کنید.
به جدول ایمن سازی کودک توجه کنید و حتماً نوزاد را در زمانهای مقرر به مراکز بهداشتی درمانی ببرید.
مراقب اشیای خطرناک باشید و نوزاد را در کنار آنها تنها نگذارید.
مراقب خطر حشرات و حیوانات مختلف باشید.
نزدیکترین درمانگاه یا مرکز بهداشتی درمانی منطقه خود را شناسایی کنید تا هنگام ضرورت به آنها مراجعه نمایید.

قدس ش5573
منبع: نشریه راهنمای کار با نوزاد برای خانواده
صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف)

دانستنیهای مادرانه ؛ محل خواب نوزاد

دانستنیهای مادرانه ؛ محل خواب نوزاد
بعضی از مادران جوان فکر می کنند نوزاد فقط احتیاج دارد شیر بخورد، بخوابد و جایش تمیز باشد. البته این موارد بسیار مهم هستند ، اما کافی نیستند. نوزاد احتیاج دارد مورد توجه قرار بگیرد. دوستش داشته باشند، حواس پنجگانه اش را تقویت نموده و به بهداشت جسمی و روانی او توجه نمایند. بنابراین غذا، گرما، امنیت، ایمنی، آرامش و توجه عاطفی نیازهای اساسی نوزاد است که مانند دوران جنینی باید به آنها توجه شود.

غذای کودک
شیرمادر به تنهایی بهترین غذا و نوشیدنی تا پایان شش ماهگی است. استفاده از شیرمادر هم از نظربهداشتی و هم از نظر اقتصادی به نفع نوزاد و خانواده است.
مادرلازم است درزمان شیردادن به چشمهای نوزاد نگاه کند و با لبخند ، آرامش و محبت با او حرف بزند و از پانزده روزگی به بعد قطره ویتامین A-D به نوزاد بدهد.

محل خواب نوزاد
- نوزاد در روزهای اول بیشتر می خوابد. پس از دو هفته ، خواب نوزاد بین16 تا 18 ساعت در شبانه روز می شود.
- مکان های شلوغ و پر سرو صدا جای مناسبی برای خواب نوزاد نیست.
- جای خواب نوزاد نباید در معرض مستقیم نورخورشید و یا جریان هوا باشد.
- جای خواب نوزاد نباید خیلی نرم و یا سفت باشد.
- بالش نوزاد باید بسیار نازک و کم حجم باشد.
- نوزاد را روی شکم نخوابانید. بهترین شیوه ، به پهلو قراردادن اوست.

درجه حرارت اتاق
- حرارت اتاق باید تنظیم شود و 24 تا 25 درجه سانتیگرادباشد.
- هوای سرد موجب می شود تا کودک انرژی خود را صرف گرم نگه داشتن بدن خود کند، در حالی که این انرژی باید برای رشد او صرف شود.
- نوزاد نمی تواند گرمای بدن خود را نگه دارد. وقتی کودکی سردش باشد بیقراری می کند و سریعتر از معمول نفس می کشد سرمای بیش از حد حتی می تواند موجب مرگ نوزاد شود.
- از پوشاندن لباس زیاد به تن نوزاد خودداری کنید و به جای آن هوای اتاق را تنطیم کنید.
در گرمای زیاد کودک زیاد عرق می کند و آب بدنش کم می شود. در این حالت باید شیر بیشتری به نوزاد داد تا دچار کم آبی نشود.

روزنامه قددس شماره 5561 - پروین محمدی

شبهای بارانی چه کارهایی نباید بکنیم!

شبهای بارانی چه کارهایی نباید بکنیم!
مادرتان به شما نصیحت می کند که وقتی دختر چهار ساله تان رختخوابش را خیس می کند، وادارش کنید تا خودش لباسها و ملحفه اش را عوض کند! دوستتان توصیه می کند که شبها مجدداً دخترتان را پوشک کنید. خواهرتان پیشنهاد می دهد هر شب که دختر کوچکتان جایش را خشک نگه داشت، صبح روز بعد جایزه ای برای او بگیرید. پس تعجبی ندارد که شما این طور درمانده و عاجز شده باشید.
انجمن پزشکی کودکان در کانادا (CPS) پیشنهاد می کند که شرایط و موقعیت را عادی نگه دارید. اگر کودک زیر 5 سال شما کمتر از دو بار در هفته شب ادراری دارد، به او برچسب کودک مشکل دار نزنید. تنها مسأله ای که وجود دارد، این است که کودک شما کمی آهسته تر از همسالان خود به توانایی های فیزیولوژیکی لازم در این زمینه می رسد. در هنگام بروز این مشکل چند «نباید» وجود دارد که باید به خاطر بسپارید.
1- دیوانه وار عصبانی نشوید.
به یاد داشته باشید که فرزند شما نمی تواند خود را کنترل کند. خجالت دادن یا مسخره کردن کودک نه تنها مشکل را حل نمی کند، بلکه اوضاع را بدتر خواهد کرد.
2- هیچ گاه کودک را به خاطر این کار غیرعمدی تنبیه نکنید.
اگر قرار است فرزندتان خودش لباسهایش را عوض کند حتماً به او کمک کنید یا خودتان این کار را انجام دهید. بخصوص اگر هنوز کوچک است. در مورد پوشک نیز به همین ترتیب عمل کنید، به ویژه اگر کودک پوشاندن لاستیکی را نوعی توهین در نظر بگیرد. (این که هنوز یک بچه است زیرا فقط نی نی کوچولوها پوشک می پوشند) اما اگر کودک از تعویض لباس و ملافه خودش احساس مسؤولیت، اختیار و قدرت می کند، برایش یک سبد رخت چرک مخصوص و یک سری ملحفه تهیه کنید، در ضمن اگر از پوشیدن پوشک در طول شب احساس راحتی می کند، از این کار امتناع نکنید.
3- به کودک هیچ جایزه یا پاداشی ندهید
انجمن پزشکی کودکان در کانادا هرگونه سیستم جایزه دهی را برای خشک نگه داشتن رختخواب کودک در طول شب رد می کند. اگر چه متقاعد کردن کودک برای اینکه شب ادراری خجالت آور نیست به همان اندازه اثبات اینکه رختخواب خشک جایزه ندارد، مشکل است.
به عبارت دیگر، از آنجا که خیس کردن رختخواب خارج از کنترل کودک است، پس پاداش دادن به همان اندازه تنبیه کردن غیرموجه است و تنها ممکن است اوضاع را بدتر کند، بخصوص زمانی که کودک مجدداً رختخوابش را خیس می کند.
پس بنابراین والدین باید چکار کنند؟
غیر از صبور بودن و اطمینان بخشیدن به اینکه این مسأله در آینده حل خواهد شد، انجمن پزشکی کودکان در کانادا پیشنهاد می کند:
1- هدف از نیمه شب برخاستن و به دستشویی رفتن را برای کودک مشخص کنید.
2- مطمئن شوید که کودک قادر است از توالت با کمک یا بی کمک شما استفاده کند.
3- از غذاها یا آشامیدنیهای کافئین دار در شب اجتناب کنید.
4- قبل از خواب کودک را وادار کنید که حتماً به دستشویی برود.
5- عزت نفس کودک را حفظ کنید.

طناز زارعی طوسی / قدس شماره 5455

اشتباهاتی که نباید تکرار شود

اشتباهاتی که نباید تکرار شود
بعضی زوجها به دلیل تندخویی، بداخلاقی و بی حوصلگی همسران خود در رنجند، در نتیجه برای این که این قبیل رفتارهای او را تغییر دهند دست به کارهای زیادی می زنند. اگر شما هم جزو این گروه افراد هستید، بهتر است که ابتدا خود را آرام کنید تا بتوانید برخی از راهکارهای پیشنهادی را امتحان نمایید و این مسأله را به یاد داشته باشید که هر مشکل و مسأله ای در روابط زناشویی دوسو دارد، و سوی قابل کنترل، شما هستید. پس سعی کنید انصاف داشته باشید و صادقانه همه چیز را از نگاه طرف مقابل ببینید.
به این ترتیب، وقتی کار به مشاجره می کشد به جای احساساتی شدن و جبهه گرفتن، آرامش خود را حفظ کنید و به صحبتهای او کاملاً گوش دهید. اگر می توانید موقعیت را تغییر دهید و مشکلات را در زمان و مکان بهتری مطرح کنید. چون بهترین راه موفقیت در بحث، اجتناب از آن است. پس از کش دادن مجادله و بحث بپرهیزید و مطمئن باشید که ادامه بحث هرگز شما را به نتیجه ای که دوست دارید، نمی رساند و تنها تیشه ای به ریشه صمیمیتها و احترام بین شما می زند.
برای همدلی با همسرتان، با او دوستانه صحبت کنید تا احساس امنیت درونی کند و هرگز هنگام ناراحتی از وی گله، شکایت و انتقاد نکرده و او را محکوم نکنید. اگر هم حرفی دارید در موقعیتی بهتر و بدون متهم کردن و جستجوی مقصر، آن را مطرح کنید.
اغلب بحثها و رنجشهای خانوادگی به دلیل سوء تفاهم ایجاد می شود. طبیعی است که همه زوجها دوست دارند همسرشان به خوبی او را درک کند، اما با زور و برخوردهای احساسی به این مقصود نمی رسند. پس بهتر است عقاید خود را تحمیل نکنند و با مهربانی، آرامش و صداقت به یکدیگر بگویند که در قلبشان چه می گذرد.
در مقابل بدخلقی احتمالی همسرتان، شکیبا باشید و همان گونه که دوست دارید او شما را درک کند، شما نیز او را درک کنید و همچنین اگر مایل هستید دیگران از تقصیر شما گذشت کنند، خود نیز بخشایش داشته باشید. و هنگامی که همسرتان متوجه اشتباه خود شد، به روی او نیاورید و سعی نکنید اشتباهات گذشته را به رخش بکشید و عملکرد امروزش را نمونه ای از همان اشتباهات بدانید. بلکه با بزرگواری و خیراندیشی به او فرصت دهید تا در این زمینه تغییر رفتار دهد. بنابراین همان طور که نباید اشتباهات او را مدام به رخش بکشید، خدمات خود را هم نباید به منت بیالایید و با یادآوری گاه و بی گاه، آن را بی ارزش کنید.
نسبت به همسرتان عشق بی قید و شرط خود را نثار کنید. شما می توانید از همین امروز شروع کنید. یاد بگیرید او را بدون قید و شرط دوست بدارید و خطاها و کوتاهیهای گذشته او را ببخشید تا از این طریق خود نیز احساس شادی و رضایت خاطر پیدا کنید.
بکوشید در زندگی، حامی و تکیه گاه یکدیگر باشید و بیاموزید در مقابل مشکلات زندگی صبر پیشه کنید.
همواره ارزشها و مهارتهای خود را ارج نهید و خود را بدون هیچ قید و بندی دوست بدارید تا بتوانید همسرتان را نیز همان گونه که هست، دوست داشته باشید.
ضمن این که صمیمیتها را در زندگی مشترک حفظ می کنید، به خلوت یکدیگر نیز احترام بگذارید و آن را بی حوصلگی، رنجش و یا دلسردی او به حساب نیاورید.

قدس شماره 5552 - اعظم طیرانی